Het stormde...

Woensdag zat ik in de namiddag op mijn gemakske in mijn werkkamer te werken. Het was mooi weer, een fris windje en omdat ons huis toch zo moeilijk afkoelt, stond de voordeur open, de achterdeur, het schuifraam, de veluxen boven. En mijn autovensters.

Op een gegeven moment vind ik dat het toch wel een beetje erg begint te waaien. Dus ik doe de voordeur toe.

Nog wat later begint het te regenen. Geen gewone regenbui, geen erge regenbui, nee, een verschrikkelijk heel erge regenbui. Een wolkbreuk. De hemelsluizen open. En de wind is geen rukwind meer, maar heeft de allures van een heuse orkaan.

Terwijl ik door het huis loop om vensters en deuren te sluiten, bel ik Echtgenoot om te vragen of de trampoline in de tuin eigenlijk wel verankerd is. Terwijl ik bel, denk ik ineens "MIJN AUTOVENSTERS STAAN NOG OPEN". Ik ga ze dichtdoen. Ik heb nog geen 2 stappen buitengezet of ik ben al door- en doornat. Afin, tegen dat de autovensters dicht zijn en ik terug binnen ben, druip ik van de regen en ga ik me dus maar helemaal omkleden.

En dan merk ik dat er op verschillende plaatsen ineens water binnenkomt in huis en ga ik in de weer met emmers en kommen en dweilen en handdoeken.

De schade bleef uiteindelijk beperkt. Veel water in mijn werkkamer, iets minder in de badkamer, een beetje in Dochter's kamer en verschillende plassen in living en keuken en berging. Enkele dakpannen waren gaan wandelen en werden terug op hun plaats gezet. De blauwe zakken voor het PMD afval hadden hun inhoud vrijgegeven en dus lag de voortuin redelijk vol met flessen en blikjes.

Maar de trampoline is blijven staan.

Al met al dus veel chance gehad.

Alleen de natte auto was wat minder. Dus liet ik gisteren een hele dag alweer de autovensters open staan zodat de binnenkant kon drogen. En tegen gisterenavond was de binnenkant droog.