Mijn laatste dag ...

Gisteren was het mijn allerlaatste dag als onthaalmoeder. Met de komende verhuis had ik de opvang opgezegd, alle kinderen die nog opvang nodig hadden, hebben andere opvang gevonden en dus stopte het voor mij.

Het was een héél fijne laatste dag. Veel kinderen, niet alleen de kindjes die in regelmatige dagopvang kwamen, maar ook mijn 'occasioneel' opvangkindje en zelfs een grote broer en zus (die voordien hier in de opvang kwamen), waren paraat. Vijf kinderen, en uiteraard nog mijn eigen dochter, in huis. Er werd gespeeld, gelachen, gebabbeld, ...

Ik had spaghetti gemaakt en in de namiddag pannenkoeken gebakken. Ze hebben zich van hun beste kant laten zien, met één jongen die 4 pannenkoeken binnenspeelde (zoveel krijg ik er niet eens op).

Het was gelukkig niet de laatste keer dat ik de meeste van de kinderen zag. Ik zie ze nog op school bij Dochter en één mama is een goede vriendin geworden, daar zal ik zeker nog regelmatig binnenspringen.

Maar toch, het deed een beetje raar, zo'n laatste dag. De rommel, de chaos, het wenen, het van de vloer oprapen van beetjes spaghetti en andere voedingswaren, dat ga ik niet missen.

Maar de kinderen. Die ga ik héél erg missen...