Blauw

Gisteren was het "één van die dagen"...

Na een zeer korte nachtrust kostte het mij zeer veel moeite om uit bed te geraken. Dochter had ook een beetje last van een ochtendhumeur. Mijn sleutels hadden zich verstopt in mijn regenjas zodat ik met de reservesleutel naar school moest om Dochter af te zetten. De spaghetti vloog 's middags op de grond ipv in de kookpot. De opvangkinderen deden een wedstijdje om-het-luidste-huilen.

En ik stootte mijn teen tegen het schommelpaard.

Eerst deed het een beetje pijn, zoals tenen pijn kunnen doen als je ze stoot. De pijn werd stilaan erger en tegen de avond kon ik amper op mijn voet steunen. Bij nadere inspectie zag de teen in kwestie ook wel heel erg blauw en was deze ook wel een beetje gezwollen. "'t Is toch niet gebroken?" vroeg Echtgenoot. Wat een vraag, natuurlijk is het niet gebroken. Gaan slapen na het innemen van een straffe pijnstiller en deze morgen deed het al veel minder pijn. Oef!