Tennis

Ooit, in een ver verleden toen de tennisrackets nog van hout waren, volgde ik als klein meisje tennisles. Een week lang. Daarna werd er in de vakantie regelmatig eens een balletje geslagen. Tot zo'n 15 jaar geleden. De tennisrackets werden opgeborgen om nooit meer bovengehaald te worden. Letterlijk. Want we hebben er geen flauw idee van waar ze zich bevinden.

Toen we begin dit jaar verhuisden, beloofden we aan Dochter dat ze tennisles mocht nemen. De tennisclub is hier toch niet ver vandaan.

In de Grote Vakantie volgde ze dan twee keer een week tenniskamp. En ze was gebeten van de tennismicrobe. Ik beloofde haar dat ik zelf ook tennisles ging volgen als zij dat ook ook zou doen. En dat deed ze dan ook. En ik moest dus ook.

Afgelopen zondag was het dan zover. De eerste tennisles. De dagen voordien was ik in gedachten allemaal smoezen aan het verzinnen om toch niet te moeten gaan. Want ik zou daar wel moeten gaan Sporten. En Lopen. Enz.

Afin, de les ging beginnen en ik ging naar binnen. Buiten scheen de zon en ik was content dat het binnen te doen was, zodat het toch niet té warm zou zijn en ik mijn zweetproductie toch enigzins onder controle zou kunnen houden. Jammer genoeg had de tennisleraar het lumineuze idee om lekker buiten in het zonnetje te tennissen, nog te profiteren van het goede weer.

Ik keek naar mijn medetennisleerlingen. Beiden waren in goede fysieke conditie zo te zien. Ook wel wat jaartjes jonger dan ik. En toen de leraar vroeg naar onze ervaring in tennissen vertelden ze beiden al enkele jaren les te hebben gevolgd en regelmatig te tennissen. Mijn "ik heb 30 jaar geleden een week les gevolgd en al 15 jaar lang niet meer getennist" maakte weinig indruk.

We begonnen met twee rondjes lopen. Dat lukte. Ondanks dat ik in geen jaren meer dan 10m achter elkaar gelopen had. Daarna begon de echte les. Ik kon redelijk goed volgen. OK, de techniek om de racket vast te houden is veranderd en dat wrong in het begin wel tegen. En mikken is niet mijn sterkste kant, want de leraar aan den lijve heeft ondervonden.

Aan het einde van de les zagen mijn medetennisleerlingen er nog steeds uit om door een ringetje te halen. Geen haartje zat verkeerd. Amper een druppel zweet was te bespeuren. Ik daarentegen had een knalrood hooft met haren die alle kanten uit piekten en druipend van het zweet.

Dat na de les te tennisleraar me kwam vertellen dat één van de leerlingen overplaatsing naar een andere groep had gevraagd omdat het niveauverschil te groot was, ach, daar kan ik mee leven.

Ik heb me immers geamuseerd. Zo'n uurtje sporten en bewegen doet goed.

Morgen is de tweede les. En net nu ben ik ziek en hoest ik me te pletter. Maar ik hoop morgen toch goed genoeg te zijn om te gaan tennissen. Want ook ik heb de tennismicrobe te pakken...